ÖZLEDİM

soğuk gecelerde görev dönüşü

sıcak kollarında bulduğum huzuru

ve ne kadar kötü geçse de günün

sorduğumda gülümsemeni

şimdi yine

soğuk gecelerde görev dönüşlerim var

kapıyı çalsam sanki sen açacaksın

sanki bütün gece uyumamışsın gelmedim diye

bir ara korkmuşsun

bir ara ümitsiz

yağmur şehrindeymişiz gibi nemlenmiş gözlerin

oysa evimin ışıkları sönük

gecelerden daha soğuk yalnızlığın

beyaz formanı ütüleyip koymamışsın

kaç gündür içiyorum böyle hesapsız

kaç gecedir pusularda seni görüyor gibiyim

özledim

yaslanıp omzuma hastalarını anlatmanı

ve aç kalmamızı yemeği yaktığın için

bir de sırf sevdiğini söylemek için telefon açışını

telefonlarım çalmıyor artık

resmini duvardan indirecek cesaretim yok

her gördüğüm hemşire daha derin yaralar açıyor içimde